miércoles, 11 de noviembre de 2009

La caída de la hoja

Sí, lo sabemos, últimamente tenemos el blog algo abandonado. En parte es porque este año tenemos más vida social que el año pasado, algo lógico al ser el segundo año. También influye el hecho de que en los últimos días disfrutamos de lo que por aquí llaman Indian summer, que viene a ser el veranillo de San Martín de toda la vida, y que tratamos de pasar más tiempo fuera.


Así, a modo de resumen, ya pasamos lo mejor y lo peor del otoño: el espectacular cambio de color de los árboles, que hace que esta sea la estación más bonita en el Midwest, y el posterior ataque de alopecia de los mismos, que nos mantiene ocupados en los dos jardines. Este año decidí contratar a un pardilliño que parece nativo de por aquí. A cambio de un par de cuentos antes de acostarse accedió a ayudarme con la hierba y las hojas.


También pasamos Halloween. Este año no fue tan divertido como el año pasado, no sé si porque ya no fue tanta novedad o porque hacía más frío ese día. Pedro decidió a los veinte minutos de empezar que ya tenía suficientes dulces en su cubo, así que unilateralmente y sin previa consulta con los demás se dio la vuelta. Obviamente, el paseo por el vecindario se terminó.

12 comentarios:

Silvia dijo...

Si,si... pardillo será pero mal no se le da, o por lo menos para la foto. Id perfeccionando la técnica del cortacesped que despues creo que tu padre os va a contratar para la Louzaneta. Eso si, no se si le pasareis por unos cuentos antes de ir a la cama.....

Bicos y ladridos

asanfiz dijo...

Y después me pido vez en el arreglo de jardín, que yo al mío aún no le eché mano...

roberto.nunhez dijo...

claro, el terrateniente necesita mano de obra barata

asanfiz dijo...

Ya, y lo dice el que se fue a hacer las Américas y este año tiene que tributar porque gana un pastón...
Por no mencionar los dos bugas y el "pendello" con jardin en el que se pierde la vista para verle el final. Lo que hay que oir...

Silvia dijo...

Mami quiere poner algo pero no sabe que poneros y yo ya no rijo. Me se reblandecio el cebrero.
Kiss and Hugs, o aljo asi. O sea, bicos e apertas. Por cierto, estamos como vosotros sin acentos, en su lugar salen comillas.

vila dijo...

esto es explotación infantil pura y dura........

roberto.nunhez dijo...

sssshh, que no se entere Pedro. Ah, bueno, que no sabe leer aún.

Luisa, Irene, Iago y Angel dijo...

Vaya, una caída de la hoja como las de las películas. Casi dan ganas de ponerse, ojo, he dicho casi

roberto.nunhez dijo...

Hombre, si llevas toda la vida aquí pues te cagas en todo, como hacen los nativos. En nuestro caso, como sabemos que es por poco tiempo, aún tiene su coña

O BERBERECHO dijo...

Arre cara...!! Traedeme de volta rápido ao pequerrechiño ese!! Pero non vos fixades que é pintadiño como un deses americanos que saen na tele. Inconscientes!!! O pai si que é máis dacó, como os queixos: do pais. Fáltalle a camiseta do C.D. Lugo. Por certo, as mulleres desa family non traballan o tema céspede? Si, si; Moita coña coa cámarita, pero so traballan os homes da casa (isto é para que teñades bronca á nosa conta e non vos aburrades)


BICOS E APERTAS
(Nós mandámolos e xa vós os repartides)

O BERBERECHO dijo...

Xa sabedes da polémica co Jalego aquí en Jalisia (yo disfruto escribiendo en gallego aunque solo sea por jo..robar).
Boeno, ahí vos vai un texto xenial que ao mellor xa coñecedes pero "por si es caso":


Xa viña sendo time de que el new president descubrise the magic solution to the cosa de la lengua no Galician Country.

The solution é o chamado “castrapo enriquecido”, al que también chaman “eurocastrapo”, “triglosia feijooooana”, amablingua , “galcasinglish” ou, na Galicia Sur, simplemente “feixoada”.

Basically consiste en ser amables. You are moi amable, in such a way que no ofendas a nobody arround. Because the cosa es no imponer, e se ti escolles one language –only one, ollo!- ti andas imponiéndote que nin a milk! So, first asunto: amabilidade, gentleness e, especially, never, never, never, mesmo nunca, fales only in the regional idioma.

The second cosa vén sendo a closing down das galescolas, que finally serán substituídas by “trilingüelas” (not “bi”, but “tri”), to properly enseñar the new lengua.

This is, efectivamente, the solution to the cuadratura of the circle: combinar a “soberanía lingüística” dos pais, with the deber of promoting e facer normal o galego, sin ofender a la lengua de Rosa Díaz, and also co obxectivo de trilingüizar aos nenos and little girls.

So, a nai escolle, e choose o que choose, sempre ficará happy, ya que a súa escolla is included in the eurocastrapo. In fact, this feixoada is the “tres in one”, very inclusive and amabilismo.

At the same time, the Xunta resolverá o “problem” educativo, sen que such a thing lle supoña un quebranto presupuestario. Efectivamente, as a matter of fact, o novo language non ten a very precise normas, and predomina a única and conocida only norma do “tanto ten, ti vai disimulando”, que se complementa coa de “never rained que non escampara”. Así, the teachers training is going to ser very barrato, barrato, cal carpet of magrebí.

And, by the way, if non caíches na conta, este artículo is the first one written in the new idioma. Buena luck and remember o que di the song: non te warrees, be happy, tra,la,la,la,la,la,la,la"

THE FINAL


BICOS E UNHA APERTA
(mandariamos máis apertas pero quedamos sin elas)

roberto.nunhez dijo...

jua, jua, jua